Μετεγχειρητική κήλη (κήλη μετά από χειρουργείο)
Η μετεγχειρητική κήλη (κήλη μετά από χειρουργείο) είναι δεύτερη πιο συχνή κήλη στον ασθενή. Εμφανίζεται στη θέση προηγούμενης χειρουργικής επέμβασης και συνήθως παρουσιάζεται άμεσα (μερικές εβδομάδες μετά το χειρουργείο) ή εντός του πρώτου χρόνου.
Η πιθανότητα εμφάνισής της μετά από χρόνια είναι εξαιρετικά σπάνια. Όλες οι χειρουργικές τομές του κοιλιακού τοιχώματος μπορούν να αποτελέσουν θέση εμφάνισης για τη μετεγχειρητική κήλη. Η δημιουργία μετεγχειρητικής κήλης είναι πιο συνηθισμένες στις εξής χειρουργικές τομές:
- Η μέση τομή: Παρουσιάζεται στη μέση γραμμή του κοιλιακού τοιχώματος, από το στέρνο μέχρι και χαμηλά στo υπογάστριο, κάτω από τον ομφαλό.
- Η πλάγια κοιλιακή τομή: Αφορά το δεξιό ή αριστερό υποχόνδριο (κάτω από τα πλευρά) και το δεξιό ή αριστερό λαγόνιο βόθρο (κατώτερο τμήμα της κοιλιάς). Γίνεται διατέμνοντας σχεδόν οριζόντια τον δεξιό ή αριστερό ορθό κοιλιακό μυ όπως μετά από επέμβαση ανοιχτής χολοκυστεκτομής ή τους πλάγιους κοιλιακούς μύες σε περίπτωση σκωληκοειδεκτομής.
- Η πλάγια οσφυϊκή: Αφορά το δεξιό ή αριστερό οσφυϊκό πλάγιο του κοιλιακού τοιχώματος όπως μετά από νεφρεκτομή.
- Η μετεγχειρητική κήλη μετά από λαπαροσκοπική επέμβαση: Η μετεγχειρητική κήλη εμφανίζεται στο σημείο εισόδου των τροκάρς στο κοιλιακό τοίχωμα. Η συνηθέστερη θέση εμφάνισής της είναι ο ομφαλός και τα σημεία εισαγωγής των τροκάρς που είναι μεγαλύτερα από 12 χιλιοστά. Είναι ιδιαίτερα σπάνια.
Ποια είναι τα αίτια που δημιουργείται η μετεγχειρητική κήλη (κήλη μετά από χειρουργείο);
Μετά από κάθε χειρουργική επέμβαση που αφορά την κοιλιακή χώρα και τα κοιλιακά τοιχώματα κόβονται, δημιουργούνται οι συνθήκες για μετεγχειρητική κήλη (κήλη μετά από χειρουργείο). Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στο σημείο της τομής, η ανθεκτικότητα των κοιλιακών τοιχωμάτων δεν θα είναι ποτέ ίδια με ένα άθικτο τοίχωμα. Οι αδυνατισμένοι ιστοί υποχωρούν από την πίεση που αναπτύσσεται από τα σπλάχνα της κοιλιάς, το έντερο βρίσκει δίοδο και μέσα σε ένα σάκο που δημιουργείται από το περιτοναίο προβάλει κάτω από το δέρμα. Γι αυτό το λόγο η χειρουργική τομή πρέπει να είναι όσο το δυνατόν μικρότερη (για να μην υπάρχει τάση κατά τη συρραφή του τοιχώματος), οι ραφές να γίνονται με εξελιγμένα ράμματα, να δίνεται μεγάλη προσοχή στην αποφυγή λοιμώξεων και ο ασθενής, μετεγχειρητικά, να αποφεύγει καταστάσεις που προκαλούν έντονη ενδοκοιλιακή πίεση μέχρι την πλήρη επούλωση και αναδόμηση του τοιχώματος. Τα πιο συνηθισμένα αίτια είναι τα εξής:
- Η κακή συρραφή του κοιλιακού τοιχώματος
- Οι χειρουργικές τομές που γίνονται πάνω σε παλιότερες τομές
- Η αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση, όπως παχυσαρκία, δυσκοιλιότητα, χρόνιος βήχας, άρση βάρους κ .α.
- Η μετεγχειρητική λοίμωξη του χειρουργικού τραύματος που μπορεί να οδηγήσει σε διάσπαση της τομής
- Η χρόνια λήψη κορτιζόνης, η διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος
Τι συμπτώματα δημιουργεί η μετεγχειρητική κήλη (κήλη μετά από χειρουργείο);
Αρχικά η μετεγχειρητική κήλη (κήλη μετά από χειρουργείο) προβάλει από το κοιλιακό τοίχωμα με αποτέλεσμα να δημιουργείται συνεχής ενόχληση στον ασθενή. Αναλόγως το μέγεθος και το περιεχόμενό της, μπορεί να εμφανίσει έντονα συμπτώματα. Συχνός είναι ο πόνος στη θέση της κήλης, λόγω περίσφιξης του περιεχομένου της. Εάν η μετεγχειρητική κήλη (κήλη μετά από χειρουργείο) μεγαλώσει πολύ, η κακή στήριξη του διαφράγματος προκαλεί δυσχέρεια στην αναπνοή, η ενδοκοιλιακή πίεση προξενεί δυσκοιλιότητα, η ατροφία των πλάγιων μυών της κοιλιάς δημιουργεί οσφυαλγία και αδυναμία κινήσεων του κορμού. Σε περίπτωση που το περιεχόμενο τα κήλης παγιδευτεί μόνιμα στην κήλη και δεν μπορεί να επιστρέψει στην κοιλιά, τα συμπτώματα γίνονται εντονότερα.
Πώς θεραπεύεται η μετεγχειρητική κήλη (κήλη μετά από χειρουργείο);
Η μετεγχειρητική κήλη (κήλη μετά από χειρουργείο) πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα και ο μοναδικός τρόπος είναι η χειρουργική επέμβαση. Με την επέμβαση ανατάσσεται το όργανο που προβάλλει, γίνεται συρραφή του κοιλιακού τοιχώματος και ενισχύεται με τη χρήση ειδικού πλέγματος το οποίο είναι μη απορροφήσιμο και απόλυτα βιοσυμβατό με τον ανθρώπινο οργανισμό. Γίνεται με την κλασική ανοιχτή τομή πάνω στην παλιά τομή ή λαπαροσκοπικά.
Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκόπησης;
Με τη λαπαροσκοπική επέμβαση τα πλεονεκτήματα είναι αρκετά, καθώς δεν δημιουργείται τομή στο ίδιο σημείο, δε χάνεται αίμα, ο μετεγχειρητικός πόνος μειώνεται στο ελάχιστο, μειώνονται οι πιθανότητες φλεγμονής του τραύματος και η παραμονή στο νοσοκομείο είναι 1-2 ημέρες. Με τη λαπαροσκόπηση εισάγεται μέσα στην περιτοναϊκή κοιλότητα μια κάμερα υψηλής ανάλυσης και έλεγχεται όλη η κοιλιά ώστε να βρεθούν και άλλες τυχόν κήλες που δεν γίνονται αντιληπτές με την κλινική εξέταση ή τον απεικονιστικό έλεγχο (υπέρηχος – αξονική τομογραφία). Οι μικροτομές που απαιτούνται για τη λαπαροσκοπική επέμβαση και η στήριξη του πλέγματος που δεν απαιτεί ράμματα αλλά γίνεται με μικροσκοπικά απορροφήσιμα κλιπς και βιολογική κόλλα συμβάλλουν ώστε ο ασθενής να πονάει ελάχιστα και να κινητοποιείται από την πρώτη κιόλας μέρα μετά το χειρουργείο ενώ σε 1 εβδομάδα επιστρέφει στις καθημερινές του δραστηριότητες. Εξέλιξη της λαπαροσκοπικής τεχνικής αποτελεί η ρομποτική χειρουργική που προσφέρει τρισδιάστατη απεικόνιση του χειρουργικού πεδίου και εξελιγμένα εργαλεία που βοηθούν το λαπαροσκόπο χειρουργό να προσφέρει ακόμα καλύτερα αποτελέσματα σε δύσκολες χειρουργικές επεμβάσεις.